روز مرگ

              خسته از تکرار تلخ روزگارم

                               روز مرگ خویش را چشم انتظارم   

                              راه دوری مانده تا وقت رسیدن

                                                  من که حتی نای جان کندن ندارم

                          خوب می دانی برایت بد نبودم      

                          باز هم با این همه من شرمسارم         

                        خسته ای از من خداحافظ برایت

                            دفترم را یا دگاری می گذارم

                          بعدها آهسته می خوانی به گریه

                          آخرین شعر مرا روی مزارم

                         روزگاری هر چه گفتم از تو گفتم

                       چند روزی می شود حرفی ندارم

                           واژه ها با من سر یاری ندارند

                          شعر هم دیگر نمی آید به کارم

تا به کی باید رفت ؟

 تا به کی باید رفت
از دیاری به دیار دیگر
نتوانم ‚ نتوانم جستن
هر زمان عشقی و یاری دیگر
کاش ما آن دو پرستو بودیم
که همه عمر سفر می کردیم
از بهاری به بهاری دیگر
آه اکنون دیریست
که فرو ریخته در من ‚ گویی
تیره آواری از ابر گران
چو می آمیزم با بوسه تو
روی لبهایم می پندارم
می سپارد  جان عطری گذران
آن چنان آلوده ست
عشق غمناکم با بیم زوال
که همه زندگیم می لرزد
چون ترا مینگرم
مثل این است که از پنجره ای
تکدرختم را سرشار از برگ
در تب زرد خزان می نگرم
مثل این است که تصویری را
روی جریان های مغشوش آب روان می نگرم
شب و روز
شب و روز
شب و روز
بگذار که فراموش کنم
تو چه هستی جز یک لحظه یک لحظه یک لحظه که چشمان مرا می گشاید در
برهوت آگاهی ؟
بگذار
که فراموش کنم

گل باغ دلم

با نگاهت تو زدی آتیش به جونم چرا؟
حالا دیگه نمیخوای پیشت بمونم چرا؟
مگه من چه کرده بودم به تو ای بیوفا؟
تو شکستی قلب زارو مهربون مرا
گل باغ دلمو چرا پر پر میکنی؟
منو گریه میندازی چشمامو تر میکنی
گل باغ دلمو چرا پر پر میکنی؟
منو گریه میندازی چشمامو تر میکنی
بیا پیش من بمون که با تو گفتگو کنم
عمریه که بغض تنهایی رو در گلو دارم
منو از خودت نرون باعث مرگ من نشو
آخه من جوونمو 1000 تا آرزو دارم
گل باغ دلمو چرا پر پر میکنی؟
منو گریه میندازی چشمامو تر میکنی
گل باغ دلمو چرا پر پر میکنی؟
منو گریه میندازی چشمامو تر میکنی
وقتی میگی اون عهدو پیمون گذشته
حیف میکنم که دردم از درمون گذشته
دیگه چه فایده غصه خوردن گریه کردن
آب از سرم وهستیم از سامون گذشته
گل باغ دلمو چرا پر پر میکنی؟
منو گریه میندازی چشمامو تر میکنی
گل باغ دلمو چرا پر پر میکنی؟
منو گریه میندازی چشمامو تر میکنی
وقتی میگی اون عهدو پیمون گذشته
حیف میکنم که دردم از درمون گذشته
دیگه چه فایده غصه خوردن گریه کردن
آب از سرم وهستیم از سامون گذشته
گل باغ دلمو چرا پر پر میکنی؟
منو گریه میندازی چشمامو تر میکنی
گل باغ دلمو چرا پر پر میکنی؟
منو گریه میندازی چشمامو تر میکنی
گل باغ دلمو چرا پر پر میکنی؟
منو گریه میندازی چشمامو تر میکنی
گل باغ دلمو چرا پر پر میکنی؟
منو گریه میندازی چشمامو تر میکنی

نیش عقرب

نیش دوست از نیش عقرب بدتر است

پس بزن عقرب که دردش کمتر است 

میدونید من اینجا یه اشتباه کردم و اشتباه کامنت دوستام بدتر !‌ 

دیگه نیازی نیست کسی کامنت بذاره !‌ آمار وبلاگ نشون میده که کسی که باید مطلب رو بخونه میخونه ! 

جا داره اینجا با اتفاقهای که افتاد از عزیزم عذرخواهی کنم امیدوارم که من و ببخشه  

تا نخوام یه روز بیام این پست رو بخونم و به کار خودم بخندم 

دوست دارم عزیزم

میدونی دوست دارم ؟؟

می دونی دوست دارم ای که من فداتم
تو گل تو گلدونی و من خاک زیر پاتم
ای که من عاشقتم تشنه ی لباتم
دل من تنگه برات همیشه چشم به راتم

بیا بیا ای گل بیا دل به تو بستم
بیا که ز عطر و بوی تو من مست مستم
بیا بیا ای یار بذار دست توی دستم
آخه تویی مرحم واسه زخم دل خستم

همه رنگ , رنگ و وارنگ گل توی دنیا دیدم
غنچه ای قشنگ تر از لبای تو نچیدم
تو عزیزی مهربونی تو از آسمونی
خون تو رگهای منی می میرم اگه نمونی
تو که یار و هم زبونی تو نفس تو جونی
حیف عاشق بمیرم و تو حرفمو ندونی